1. Σε γνωρίζω από την κόψηΤου σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψηΠου με βία μετρά τη γη.2. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά, Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!3. Εκεί μέσα εκατοικούσεςΠικραμένη, εντροπαλή,Κι ένα στόμα ακαρτερούσες,Έλα πάλι, να σου πη.4. Aργειε νάλθη εκείνη η μέρα,Και ήταν όλα σιωπηλά,Γιατί τάσκιαζε η φοβέραΚαι τα πλάκωνε η σκλαβιά.5. Δυστυχής! ΠαρηγορίαΜόνη σου έμενε να λεςΠερασμένα μεγαλείαΚαι διηγώντας τα να κλαις.6. Και ακαρτέρει, και ακαρτέρειΦιλελεύθερη λαλιά,Ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέριΑπό την απελπισιά.7. Κι’ έλεες: πότε, α! πότε βγάνωΤο κεφάλι από τς ερμιές;Κι αποκρίνοντο από πάνωΚλάψες, άλυσες, φωνές.8. Τότε εσήκωνες το βλέμμαΜες στα κλάιματα θολό,Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,Πλήθος αίμα Ελληνικό.9. Με τα ρούχα αιματωμέναΞέρω ότι έβγαινες κρυφάΝα γυρεύης εις τα ξέναAλλα χέρια δυνατά.10. Μοναχή το δρόμο επήρες,Εξανάλθες μοναχήΔεν είν’ εύκολες οι θύρες,Εάν η χρεία τες κουρταλή.11. Aλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,Αλλ’ ανάσασιν καμιάAλλος σου έταξε βοήθειαΚαι σε γέλασε φρικτά.12. Aλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σουΟπού εχαίροντο πολύ,Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,Σύρε ελέγαν οι σκληροί.13. Φεύγει οπίσω το ποδάριΚαι ολοκλήγορο πατείΉ την πέτρα ή το χορτάριΠου τη δόξα σου ενθυμεί.14. Ταπεινότατη σου γέρνειΗ τρισάθλια κεφαλή,Σαν πτωχού που θυροδέρνειΚι’ είναι βάρος του η ζωή.15. Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύειΚάθε τέκνο σου με ορμή,Που ακατάπαυστα γυρεύει Ή τη νίκη ή τη θανή.16. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένηΤων Ελλήνων τα ιερά,Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!17. Μόλις είδε την ορμή σουΟ ουρανός, που για τς εχθρούςΕις τη γη τη μητρική σουΈτρεφ’ άνθια και καρπούς.18. Εγαλήνευσε και εχύθηΚαταχθόνια μία βοή,Και του Ρήγα σου απεκρίθηΠολεμόκραχτη η φωνή.19. Όλοι οι τόποι σου σ’εκράξανΧαιρετώντας σε θερμά,Και τα στόματα εφωνάξανΌσα αισθάνετο η καρδιά.20. Εφωνάξανε ως τ’ αστέριαΤου Ιονίου και τα νησιά,Και εσηκώσανε τα χέριαΓια να δείξουνε χαρά.21. Μ’ όλον πούναι αλυσωμένοΤο καθένα τεχνικά,Και εις το μέτωπο γραμμένοΈχει: Ψεύτρα Ελευθεριά.22. Γκαρδιακά χαροποιήθηΚαι του Βάσιγκτον η γη,Και τα σίδερα ενθυμήθη Που την έδεναν και αυτή.23. Απ’ τον πύργο του φωνάζει,Σα να λέη σε χαιρετώ,Και τη χήτη του τινάζειΤο Λεοντάρι το Ισπανό.24. Ελαφιάσθη της ΑγγλίαςΤο θηρίο, και σέρνει ευθύςΚατά τ’άκρα της ΡουσίαςΤα μουγκρίσματα της οργής.25. Εις το κίνημά του δείχνειΠως τα μέλη είν’ δυνατάΚαι στου Αιγαίου το κύμα ρίχνειΜια σπιθόβολη ματιά.26. Σε ξανοίγει από τα νέφηΚαι το μάτι του Αετού,Που φτερά και νύχια θρέφει Με τα σπλάχνα του Ιταλού.27. Και σ’ εσέ καταγυρμένος,Γιατί πάντα σε μισεί,Έκρωζ’ έκρωζε ο σκασμένος,Να σε βλάψη, αν ημπορή.28. Aλλο εσύ δεν συλλογιέσαιΠάρεξ που θα πρωτοπάςΔεν μιλείς και δεν κουνιέσαι Στες βρισιές οπού αγρικάς.29. Σαν τον βράχον οπού αφήνειΚάθε ακάθαρτο νερόΕις τα πόδια του να χύνηΕυκολόσβηστον αφρό.30. Οπού αφήνει ανεμοζάληΚαι χαλάζι και βροχήΝα του δέρνουν τη μεγάλη,Την αιώνιαν κορυφή.31. Δυστυχιά του, ω δυστυχιά του,Οποιανού θέλει βρεθήΣτο μαχαίρι σου αποκάτουΚαι σ’ εκείνο αντισταθή.32. Το θηρίο π’ ανανογιέται,Πως του λείπουν τα μικρά,Περιορίζεται, πετιέται,Αίμα ανθρώπινο διψά.33. Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,Τα λαγκάδια, τα βουνά,Κι όπου φθάση, όπου περάση,Φρίκη, θάνατος, ερμιά.34. Ερμιά, θάνατος και φρίκηΌπου επέρασες κι εσύΞίφος έξω από τη θήκηΠλέον ανδρείαν σου προξενεί.35. Ιδού εμπρός σου ο τοίχος στέκειΤης αθλίας ΤριπολιτσάςΤώρα τρόμου αστροπελέκιΝα της ρίψης πιθυμάς.36. Μεγαλόψυχο το μάτιΔείχνει, πάντα οπώς νικεί,Και ας είν’ άρματα γεμάτηΚαι πολέμιαν χλαλοή.37. Σου προβαίνουνε και τρίζουνΓια να ιδής πως είν’ πολλάΔεν ακούς που φοβερίζουνAνδρες μύριοι και παιδιά;38. Λίγα μάτια, λίγα στόματα Θα σας μείνουνε ανοιχτάΓια να κλαύσετε τα σώματαΠου θε νάβρη η συμφορά.39. Κατεβαίνουνε, και ανάφτειΤου πολέμου αναλαμπή.Το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,Λάμπει, κόφτει το σπαθί.40. Γιατί η μάχη εστάθη ολίγη;Λίγα τα αίματα γιατί;Τον εχθρό θωρώ να φύγηΚαι στο κάστρο ν’ ανεβή.41. Μέτρα… είν’ άπειροι οι φευγάτοι,Οπού φεύγοντας δειλιούνΤα λαβώματα στην πλάτηΔέχοντ’, ώστε ν’ ανεβούν.42. Εκεί μέσα ακαρτερείτεΤην αφεύγατη φθοράΝα, σας φθάνει, αποκριθήτεΣτις νυκτός τη σκοτεινιά.43. Αποκρίνονται, και η μάχηΈτσι αρχίζει, οπού μακριάΑπό ράχη εκεί σε ράχηΑντιβούιζε φοβερά.44. Ακούω κούφια τα τουφέκια,Ακούω σμίξιμο σπαθιών,Ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,Ακούω τρίξιμο δοντιών.45. Α! Τι νύκτα ήταν εκείνηΠου την τρέμει ο λογισμός;Aλλος ύπνος δεν εγίνηΠάρεξ θάνατου πικρός.46. Της σκηνής η ώρα, ο τόπος, Οι κραυγές, η ταραχή,Ο σκληρόψυχος ο τρόποςΤου πολέμου, και οι καπνοί.47. Και οι βροντές, και το σκοτάδι,Οπού αντίσκοφτε η φωτιά,Επαράσταιναν τον άδηΠου ακαρτέρειε τα σκυλιά.48. Τ’ ακαρτέρειε. - Εφαίνοντ’ ίσκιοιΑναρίθμητοι γυμνοί,Κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,Βρέφη ακόμη εις το βυζί.49. Όλη μαύρη μυρμηγικάζει,Μαύρη η εντάφια συντροφιά,Σαν το ρούχο οπού σκεπάζειΤα κρεβάτια τα στερνά.50. Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοιΕπετιούντο από τη γη,Όσοι είν’ άδικα σφαγμένοιΑπό τούρκικην οργή.51. Τόσα πέφτουνε τα θέρι-σμένα αστάχια εις τους αγρούςΣχεδόν όλα εκειά τα μέρηΕσκεπάζοντο απ’ αυτούς.52. Θαμποφέγει κανέν’ άστρο,Και αναδεύοντο μαζί,Αναβαίνοντας το κάστροΜε νεκρώσιμη σιωπή.53. Έτσι χάμου εις την πεδιάδα,Μες στο δάσος το πυκνό,Όταν στέλνη μίαν αχνάδαΜισοφέγγαρο χλωμό.54. Εάν οι άνεμοι μες στ’ άδειαΤα κλαδιά μουγκοφυσούν,Σειούνται, σειούνται τα μαυράδια,Οπού οι κλώνοι αντικτυπούν.55. Με τα μάτια τους γυρεύουνΌπου είν’ αίματα πηχτά,Και μες στ’ αίματα χορεύουνΜε βρυχίσματα βραχνά,56. Και χορεύοντας μανίζουνΕις τους Έλληνας κοντά,Και τα στήθια τους εγγίζουνΜε τα χέρια τα ψυχρά.57. Εκειό το έγγισμα πηγαίνειΒαθιά μες στα σωθικά,Όθεν όλη η λύπη βγαίνει,Και άκρα αισθάνονται ασπλαχνιά.58. Τότε αυξαίνει του πολέμουΟ χορός τρομακτικά,Σαν το σκόρπισμα του ανέμουΣτου πελάου τη μοναξιά.59. Κτυπούν όλοι απάνου κάτουΚάθε κτύπημα που εβγήΕίναι κτύπημα θανάτου,Χωρίς να δευτερωθή.60. Κάθε σώμα ιδρώνει, ρέειΛες και εκείθεν η ψυχήΑπ’ το μίσος που την καίειΠολεμάει να πεταχθή.61. Της καρδίας κτυπίες βροντάνε Μες στα στήθια τους αργά,Και τα χέρια οπού χουμάνεΠερισσότερο είν’ γοργά.62. Ουρανός γι’αυτούς δεν είναι,Ουδέ πέλαγο, ουδέ γηΓι’ αυτούς όλους το παν είναιΜαζωμένο αντάμα εκεί.63. Τόση η μάνητα και η ζάλη,Που στοχάζεσαι, μη πωςΑπό μία μεριά και απ’ άλληΔεν μείνη ένας ζωντανός.64. Κοίτα χέρια απελπισμένα Πώς θερίζουνε ζωές!Χάμου πέφτουνε κομμέναΧέρια, πόδια, κεφαλές,65. Και παλάσκες και σπαθίαΜε ολοσκόρπιστα μυαλά,Και με ολόσχιστα κρανίαΣωθικά λαχταριστά.66. Προσοχή καμία δεν κάνειΚανείς, όχι εις τη σφαγήΠάνε πάντα εμπρός. Ω! Φθάνει,Φθάνει, έως πότε οι σκοτωμοί;67. Ποίος αφήνει εκεί τον τόπο, Πάρεξ όταν ξαπλωθή;Δεν αισθάνονται τον κόποΚαι λες κι’ είναι εις την αρχή.68. Ολιγόστευαν οι σκύλοι,Και Αλλά εφώναζαν, ΑλλάΚαι των Χριστιανών τα χείληΦωτιά εφώναζαν, φωτιά.69. Λεονταρόψυχα εκτυπιούντο,Πάντα εφώναζαν φωτιά,Και οι μιαροί κατασκορπιούντο,Πάντα σκούζοντας Αλλά.70. Παντού φόβος και τρομάραΚαι φωνές και στεναγμοίΠαντού κλάψα, παντού αντάρα,Και παντού ξεψυχισμοί.71. Ήταν τόσοι! Πλέον το βόλιΕις τ’ αυτιά δεν του λαλεί.Όλοι χάμου εκτίτοντ’ όλοιΕις την τέταρτη αυγή.72. Σαν ποτάμι το αίμα εγίνηΚαι κυλάει στη λαγκαδιά,Και το αθώο χόρτο πίνειΑίμα αντίς για τη δροσιά.73. Της αυγής δροσάτι αέρι,Δεν φυσάς τώρα εσύ πλιόΣτων ψευδόπιστων το αστέριΦύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ.74. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένηΤων Ελλήνων τα ιερά,Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!75. Της Κορίνθου ιδού και οι κάμποιΔεν λάμπ’ ήλιος μοναχάΕις τους πλάτανους, δεν λάμπειΕις τ’ αμπέλια, εις τα νερά.76. Εις τον ήσυχον αιθέραΤώρα αθώα δεν αντηχείΤα λαλήματα η φλογέρα,Τα βελάσματα το αρνί.77. Τρέχουν άρματα χιλιάδεςΣαν το κύμα εις το γιαλόΑλλ’ οι ανδρείοι παλληκαράδεςΔεν ψηφούν τον αριθμό.78. Ω τρακόσιοι! ΣηκωθήτεΚαι ξανάλθετε σ’ εμάςΤα παιδιά σας θέλ’ ιδήτεΠόσο μοιάζουνε με σας.79. Όλοι εκείνοι τα φοβούνται Και με πάτημα τυφλόΕις την Κόρινθο αποκλειούνταιΚι’ όλοι χάνουνται απ’ εδώ. 80. Στέλνει ο άγγελος του ολέθρου Πείναν και ΘανατικόΠου με σχήμα ενός σκελέθρουΠερπατούν αντάμα οι δύο.81. Και πεσμένα εις τα χορτάριαΑπεθαίνανε παντούΤα θλιμμένα απομεινάριαΤης φυγής και του χαμού.82. Και εσύ αθάνατη, εσύ θεία,Που ό,τι θέλεις ημπορείς,Εις τον κάμπο, Ελευθερία,Ματωμένη περπατείς.83. Στη σκιά χεροπιασμένες,Στη σκιά βλέπω κι’ εγώΚρινοδάκτυλες παρθένεςΟπού κάνουνε χορό.84. Στο χορό γλυκογυρίζουνΩραία μάτια ερωτικά,Και εις την αύρα κυματίζουνΜαύρα, ολόχρυσα μαλλιά.85. Η ψυχή μου αναγαλλιάζει Πώς ο κόρφος καθεμιάςΓλυκοβύζαστο ετοιμάζειΓάλα ανδρείας και ελευθεριάς.86. Μες στα χόρτα, τα λουλούδια,Το ποτήρι δεν βαστώΦιλελεύθερα τραγούδιαΣαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.87. Απ’τα κόκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά,Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!88. Πήγες εις το ΜεσολόγγιΤην ημέρα του Χριστού,Μέρα που άνθισαν οι λόγγοιΓια το τέκνο του Θεού.89. Σούλθε εμπρός λαμποκοπώνταςΗ Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,Και το δάκτυλο κινώντας Οπού ανεί τον ουρανό.90. Σ’αυτό, εφώναξε, το χώμαΣτάσου ολόρθη, ΕλευθεριάΚαι φιλώντας σου στο στόμαΜπαίνει μες στην εκκλησιά.91. Εις την τράπεζα σιμώνειΚαι το σύγνεφο το αχνόΓύρω γύρω της πυκνώνειΠου σκορπάει το θυμιατό.92. Αγρικάει την ψαλμωδία Οπού εδίδαξεν αυτήΒλέπει τη φωταγωγίαΣτους Αγίους εμπρό χυτή.93. Ποιοι είν’ αυτοί που πλησιάζουνΜε πολλή ποδοβολή,Κι’ άρματ’, άρματα ταράζουν;Επετάχτηκες εσύ.94. Α! Το φως που σε στολίζει,Σαν ηλίου φεγγοβολή,Και μακρόθεν σπινθηρίζει,Δεν είναι, όχι, από τη γη.95. Λάμψιν έχει όλη φλογώδηΧείλος, μέτωπο, οφθαλμόςΦως το χέρι, φως το πόδιΚι’ όλα γύρω σου είναι φως.96. Το σπαθί σου αντισηκώνεις,Τρία πατήματα πατάς,Σαν τον πύργο μεγαλώνεις,Και εις το τέταρτο κτυπάς.97. Με φωνή που καταπείθειΠροχωρώντας ομιλείς«Σήμερ’, άπιστοι, εγεννήθηΝαι, του κόσμου ο Λυτρωτής.98. Αυτός λέγει... Αφοκρασθήτε:Εγώ είμ’ Aλφα, Ωμέγα εγώΠέστε, που θ’ αποκρυφθήτεΕσείς όλοι, αν οργισθώ;99. Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω,Που μ’ αυτήν αν συγκριθήΚείνη η κάτω οπού σας έχω Σαν δροσιά θέλει βρεθή.100. Κατατρώγει, ωσάν τη σχίζα,Τόπους άμετρα υψηλούς,Χώρες, όρη από τη ρίζα,Ζώα και δένδρα και θνητούς.101. Και το πάν το κατακαίει,Και δεν σώζεται πνοή,Πάρεξ του άνεμου που πνέειΜες στη στάχτη τη λεπτή.102. Κάποιος ήθελε ερωτήσει:Του θυμού του είσαι αδελφή;Ποιός είν’ άξιος να νικήση,Ή με σε να μετρηθή;103. Η γη αισθάνεται την τόσηΤου χεριού σου ανδραγαθιά,Που όλην θέλει θανατώσειΤη μισόχριστη σπορά.104. Την αισθάνονται, και αφρίζουνΤα νερά, και τ’ αγρικώΔυνατά να μουρμουρίζουνΣαν να ρυάζετο θηριό.105. Κακορίζικοι, που πάτεΤου Αχελώου μες στη ροή,Και πιδέξια πολεμάτεΑπό την καταδρομή.106. Να αποφύγετε! Το κύμαΈγινε όλο φουσκωτόΕκεί ευρήκατε το μνήμαΠριν να ευρήτε αφανισμό.107. Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζειΚάθε λαρυγγας εχθρού,Και το ρεύμα γαργαρίζειΤες βασφήμιες του θυμού.108. Σφαλερά τετραποδίζουνΠλήθος άλογα, και ορθάΤρομασμένα χλιμιτρίζουνΚαι πατούν εις τα κορμιά.109. Ποίος στον σύντροφον απλώνειΧέρι, ωσάν να βοηθηθήΠοίος τη σάρκα του δαγκώνειΌσο οπού να νεκρωθή.110. Κεφαλές απελπισμένες,Με τα μάτια πεταχτά,Κατά τ’άστρα σηκωμένεςΓια την ύστερη φορά.111. Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτηΤου Αχελώου νεροσυρμή-Το χλιμίτρισμα, και οι κρότοι,Και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.112. Έτσι ν’ άκουα να βουίξηΤον βαθύν Ωκεανό,Και στο κύμα του να πνίξηΚάθε σπέρμα Αγαρηνό.113. Και εκεί πούναι η Αγία Σοφία,Μες στους λόφους τους επτά,Όλα τ’άψυχα κορμίαΒραχοσύντριφτα, γυμνά.114. Σωριασμένα να τα σπρώξηΗ κατάρα του Θεού,Κι απ’ εκεί να τα μαζώξηΟ αδελφός του Φεγγαριού.115. Κάθε πέτρα μνήμα ας γένη,Και η θρησκεία κι’ η ΕλευθεριάΜ’ αργοπάτημα ας πηγαίνηΜεταξύ τους, και ας μετρά.116. Ένα λείψανο ανεβαίνειΤεντωτό, πιστομητό,Κι’ άλλο ξάφνου κατεβαίνειΚαι δεν φαίνεται και πλιό.117. Και χειρότερα αγριεύειΚαι φουσκώνει ο ποταμόςΠάντα πάντα περισσεύειΠολυφλοίσβισμα και αφρός.118. Α! Γιατί δεν έχω τώραΤη φωνή του Μωυσή;Μεγαλόφωνα, την ώραΟπού εσβηούντο οι μισητοί.119. Τον Θεόν ευχαριστούσεΣτου πελάου τη λύσσα εμπρός,Και τα λόγια ηχολογούσεΑναρίθμητος λαός.120. Ακλουθάει την αρμονίαΗ αδελφή του Ααρών,Η προφήτισσα Μαρία,Μ’ ένα τύμπανο τερπνόν.121. Και πηδούν όλες οι κόρεςΜε τις αγάλες ανοικτές,Τραγουδώντας, ανθοφόρες,Με τα τύμπανα τερπνόν.122. Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή,Σε γνωρίζω από την όψηΠου με βία μετράει τη γη.123. Εις αυτήν, είν’ ξανουσμένο,Δεν νικιέσαι εσύ ποτέΌμως, όχι, δεν είν’ ξένοΚαι το πέλαγο για σε.124. Το στοιχείον αυτό ξαπλώνειΚύματ’ άπειρα εις τη γη,Με τα οποία την περιζώνει,Κι’ είναι εικόνα σου λαμπρή.125. Με βρυχίσματα σαλεύειΠου τρομάζει η ακοήΚάθε ξύλο κινδυνεύειΚαι λιμιώνα αναζητεί.126. Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνηΚαι το λάμψιμο του ηλιού,Και τα χρώματα αναδίνειΤου γλαυκότατου ουρανού.127. Δεν νικιέσαι, είν’ ξακουσμένο,Στην ξηρά εσύ ποτέΌμως, όχι, δεν είν’ ξένοΚαι το πέλαγο για σε.128. Περνούν άπειρα τα ξάρτια,Και σαν λόγγος στριμωχτάΤα τρεχούμενα κατάρτια,Τα ολοφούσκωτα πανιά.129. Συ τες δύναμές σου σπρώχνεις, Και αγκαλά δεν είν’ πολλές,Πολεμώντας, αλλά διώχνεις,Aλλα παίρνεις, αλλά καις.130. Με επιθύμια να τηράζηςΔύο μεγάλα σε θωρώ,Και θανάσιμον τινάζειςΕναντίον τους κεραυνό.131. Πιάνει, αυξάνει, κοκκινίζει,Και σηκώνει μια βροντή,Και το πέλαο χρωματίζειΜε αιματόχροη βαφή.132. Πνίγοντ’ όλοι οι πολεμάρχοιΚαι δεν μνέσκει ένα κορμίΧάρου, σκιά του Πατριάρχη,Που σ’ επέταξαν εκεί. 133. Εκρυφόσμιγαν οι φίλοιΜε τς εχθρούς τους τη Λαμπρή,Και τους έτρεμαν τα χείληΔίνοντάς τα εις το φιλί.134. Κειες τες δάφνες που εσκορπίστεΤώρα πλέον δεν τες πατεί,Και το χέρι οπού εφιλήστεΠλέον, α! Πλέον δεν ευλογεί.135. Όλοι κλαύστε. ΑποθαμένοςΟ αρχηγός της ΕκκλησιάςΚλαύστε, κλαύστε κρεμασμένοςΩσάν νάτανε φονιάς.136. Έχει ολάνοικτο το στόμαΠ’ ώρες πρώτα είχε γευθήΤ’ Aγιον Αίμα, τ’ Aγιον ΣώμαΛες πως θε να ξαναβγή.137. Η κατάρα που είχε αφήσειΛίγο πριν να αδικηθήΕις οποίον δεν πολεμήσηΚαι ημπορεί να πολεμή.138. Την ακούω, βροντάει, δεν παύειΕις το πέλαγο, εις τη γη, Και μουγκρίζοντας ανάβειΤην αιώνιαν αστραπή.139. Η καρδιά συχνοσπαράζει...Πλην τι βλέπω; σοβαράΝα σωπάσω με προστάζειΜε το δάκτυλο η θεά. 140. Κοιτάει γύρω εις την ΕυρώπηΤρεις φορές μ’ανησυχιάΠροσηλώνεται κατόπιΣτην Ελλάδα, και αρχινά:141. Παλληκάρια μου! Οι πολέμιοιΓια σας όλοι είναι χαρά,αι το γόνα σας δεν τρέμειΣτους κινδύνους εμπροστά..142. Απ’ εσάς απομακραίνειΚάθε δύναμη εχθρικήΑλλά ανίκητη μια μένειΠου τες δάφνες σας μαδεί.143. Μία, που όταν ωσάν λύκοιΞαναρχόστενε ζεστοί,Κουραμένοι από τη νίκη,Αχ! Τον νουν σας τυραννεί.144. Η Διχόνοια που βαστάειΕνα σκήπτρο η δολερήΚαθενός χαμογελάει,Πάρ’ το, λέγοντας, και συ.145. Κειο το σκήπτρο που σας δείχνειΈχει αλήθεια ωραία θωριάΜην το πιάστε, γιατί ρίχνειΕισέ δάκρυα θλιβερά.146. Από στόμα οπού φθονάει,Παλληκάρια, ας μην ‘πωθή,Πως το χέρι σας κτυπάει Του αδελφού την κεφαλή.147. Μην ειπούν στο στοχασμό τουςΤα ξένα έθνη αληθινά:Εάν μισούνται ανάμεσό τουςΔεν τους πρέπει ελευθεριά.148. Τέτοια αφήστενε φροντίδαΌλο το αίμα οπού χυθήΓια θρησκεία και για πατρίδαΌμοιαν έχει την τιμή.149. Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτεΓια πατρίδα, για θρησκειά,Σας ορκίζω, αγκαλιασθήτεΣαν αδέλφια γκαρδιακά..150. Πόσον λείπει, στοχασθήτε,Πόσο ακόμη να παρθήΠάντα η νίκη, αν ενωθήτε,Πάντα εσάς θ’ ακολουθή.151. Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!...Καταστήστε ένα σταυρό,Και φωνάξετε με μία:Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.152. Το σημείον που προσκυνάτεΕίναι τούτο, και γι’αυτόΜατωμένους μας κοιτάτεΣτον αγώνα το σκληρό.153. Ακατάπαυστα το βρίζουνΤα σκυλιά και το πατούνΚαι τα τέκνα του αφανίζουνΚαι την πίστη αναγελούν.154. Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθηΑίμα αθώο χριστιανικό, Που φωνάζει από τα βάθηΤης νυκτός: Να’ κδικηθώ.155. Δεν ακούτε, εσείς εικόνες Του Θεού, τέτοια φωνή;Τώρα επέρασαν αιώνες Και δεν έπαυσε στιγμή.156. Δεν ακούτε; εις κάθε μέροςΣαν του Αβέλ καταβοάΔεν είν’ φύσημα του αέροςΠου σφυρίζει εις τα μαλλιά.157. Τι θα κάμετε; θ’ αφήστεΝα αποκτήσωμεν εμείςΛευθερίαν, ή θα την λύστεΕξ αιτίας Πολιτικής;158. Τούτο ανίσως μελετάτε,Ιδού, εμπρός σας τον ΣταυρόΒασιλείς! Ελάτε, ελάτε, Και κτυπήσετε κι’ εδώ.
__________________
